Αυγές!

Πόσο αγαπώ τις αυγές!
Μου θυμίζουν εσένα...
Χρώματα, να σου παραπονιέμαι που το σκοτάδι μας εγκατέλλειψε, να μου χαμογελάς τόσο γλυκά και μια αγαλλίαση αρκετά ανεξήγητη!
Με κάνουν να νιώθω σαν ένα απο τα πουλιά που μας κελαηδάνε καθώς πηγαινουμε σπίτι!
Ελεύθερος! Θυμάμαι τότε που δεν φοβόμουν τίποτε...
Τότε, που έχαφτα τόσο εύκολα τα "σ'αγαπώ σου" και σκεφτόμουν μόνο το παρόν, αφού το παρελθόν είχε σβηστεί από αυτό.
Τοτέ, που δεν σκεφτόμουν τόσο.
Ίσως επειδή δεν με άφηνες μόνο ή επειδή τρόμαζα στην ιδέα να σκεφτώ!
Πάντα πτοούμουν. Νόμιζα πως θα χαθώ βασανιστικά μέσα στις σκέψεις μου.
Τελικά δεν είχα άδικο...
Είναι φορές που πιστεύω πως οι ίδιες μου οι σκέψεις θα με σκοτώσουν.
Θα 'χω τουλάχιστον μία "αυγή" ως ανάμνηση να με κρατάει ζωντανό.